Na een donkere nacht, de Morgenster

Dialoog 18

Béla Bartók componeerde in 1926 de cyclus In open lucht waartoe Nachtgeluiden behoren. Het beluisteren van deze muziek lijkt op een klankbad bij een nachtelijke wandeling. De stilte van de duisternis, met af en toe geheimzinnige achtergrondgeluiden, wordt in het rijke coloristische gebruik van de piano opgeroepen.  En naast de natuur is er ook menselijk leven: een klaaglied dat de vrouwen zingen bij het afscheid van een geliefde of wat later een volks pastoraal liedje of een bruiloftszang. Neem zeker de tijd om de bespreking door de pianist András Schiff te beluisteren. Je vindt de verwijzing in de tekst van de dialoog.

Als tijdgenoot van de componist is Léon Spilliaert zijn gesprekspartner in deze dialoog. Ook voor de schilder was de nacht geen onbekende. Gekweld door slapeloosheid gaat hij vaak uren wandelen door de stad of langs het Oostendse strand. Werken als De Windstoot of Nachtelijk strandgezicht sluiten aan bij de Nachtgeluiden van de componist.

Kijk en luister hier.

Dialoog 19

Op 25 maart 1725, het Feest van de Annunciatie of de Boodschap aan Maria, voerde Johann Sebastian Bach in Leipzig zijn cantate Wie schön leuchtet de Morgenstern (BWV 1) uit.  Vandaag, 300 jaar later, beluisteren we in deze dialoog twee fragmenten uit Bachs cantates die de Annunciatie herdenken. Het zijn stuk voor stuk composities die zowel intimiteit als jubelende vreugde uitstralen.

Als gesprekspartner voor Bach kozen we Fra Angelico. Zijn versies van de Annunciatie getuigen van intimiteit, weldoordachte compositie en symboliek. Naast drie Annunciaties op paneel konden uiteraard de twee fresco's in het San Marcoklooster van Firenze niet ontbreken.  

In deze dialoog, en over de tijdsgrenzen heen, ontmoeten deze meesterwerken elkaar en versterken elkaars boodschap.

We wensen jullie veel kijk - en luistervreugde.