Daarstraks nog wandelde ik voorbij het Letterenhuis.be in Antwerpen en ging eens binnenkijken. Mijn oog viel op één van de affiches “vers geplakt”. Eerst dacht ik aan een typefout , want in de context van een museum denk je spontaan aan ‘vers geplukt’, zoiets als ‘nieuwe aanwinsten’. Maar de datum op de affiche vermeldde november 2019. Dat is geen maand om vers fruit te plukken. Dus toch geen typefout? Misschien dan eerder een waarschuwing? Zo van ‘pas op voor de lijm, vers geplakt’. Ik klikte op de titel, kwam een nieuwe kamer binnen https://www.letterenhuis.be/nl/content/vers-geplakt en las: 'In de ATV-reeks 'Vers geplakt' ging stadsdichter Maud Vanhauwaert op zoek naar sporen van tien overleden dichters in Antwerpen. Loop in de voetsporen van Maud door de stad en kom langs plekken in de stad die belangrijk waren voor deze tien dichters.'

Antwerpen was blijkbaar de eerste Vlaamse stad met een stadsdichter. Na Tom Lanoye, Ramsey Nasr, Bart Moeyaert, Joke van Leeuwen, Peter Holvoet-Hanssen, Bernard Dewulf, Stijn Vranken, Maarten Inghels en Maud Vanhauwaert draagt Seckou Ouologuem vanaf Gedichtendag 2020 deze titel.

In 2018 en 2019 fungeerde Maud Vanhauwaert als Antwerps stadsdichter(es). Samen met cameraman Walter Schrooten ontwikkelde ze het format ‘Vers Geplakt’, in opdracht van het Antwerpse tv-programma ATV en het Letterenhuis. Op haar eigen website -op zich ook al een bezoekje waard-  schrijft ze hoe ze op het idee kwam: 'Het Letterenhuis in Antwerpen heeft vele schatkelders die samen een bijzonder rijk literair archief vormen. In elke aflevering dook ik in dat archief en diepte telkens een gedicht op van een dode dichter die ooit in Antwerpen leefde en werkte. Vervolgens liep ik in het spoor van de dichter en bracht het gedicht terug naar de stad, naar een plek waar het thuishoorde of een link mee had. Ik droeg het gedicht mee op sandwichborden en kon zo het gedicht voorstellen aan passanten die samen met mij het gedicht lazen en interpreteerden. Ik zag er best knullig uit, maar knulligheid opent voor een gesprek. Op een welgekozen plek liet ik dan telkens, via een affiche, één vers achter. Op het einde van de reeks presenteerde ik een nieuw stadsgedicht, bestaande uit de combinatie van de tien losse versregels. Een ultieme ode aan grote voorgangers.'

Vanuit de website van ‘Vers geplakt’ kan je de 10 afleveringen elk apart aanklikken, in een volgorde naar je keuze en voorkeur van auteur of plek. Telkens krijg je dan het gekozen gedicht te zien en kan je doorklikken naar een kort filmpje van ~3 min. waarbij Maud Vanhauwaert de toevallige voorbijgangers met het gedicht confronteert. Ze doet dat op zo’n spontane en innemende wijze dat het gedicht plots een nieuwe dimensie krijgt. De plek waar ze haar act uitvoert, roept herinneringen op aan de auteur die met het verhaal en het commentaar weer een beetje tot leven komt.Bekijk er enkele van. Af en toe eentje. En ga vooral ook kijken naar het laatste filmpje, een compilatie van de 10 gedichten en confrontaties, met als apotheose het ontstaan van een nieuw gedicht.Hieronder vind je ook de links naar de 10 afleveringen en de compilatie. 

De video op deze pagina is de compilatie zelf en helemaal onderaan vind je haar nieuw gedicht als een affiche 'vers geplakt'. De dichteres kan het niet zo bedoeld hebben, maar eigenlijk past dit gedicht wonderwel in onze huidige surrealistische situatie.Veel kijk- en luistergenot. Dit is verleden poëzie opnieuw tot leven gebracht.

AFLEVERINGEN (telkens ~3 min.)

• Hendrik Conscience - Antwerpen Centraal

• Marie-Elisabeth Belpaire - Hof van Leysen

• Maurice Gilliams - Den Botaniek (Antwerpse plantentuin)

• Herman de Coninck - De Zoo

• Karel van den Oever - Red Star Line Museum

• Hugues C. Pernath - voormalige privé-club VECU, pand in de Moriaanstraat

• Paul van Ostaijen - Koninklijk Atheneum Antwerpen

• Willem Elsschot - café Quinten Matsijs

• Max Elskamp - De Calvarieberg in de Sint-Pauluskerk

• Alice Nahon - Grote Markt

COMPILATIE (18 min.) herneming van de 10 afleveringen